Eerste bericht vanuit Belfast

Dag 1

Ik heb Mandy beloofd dat ik het kort zou houden, dus ik doe mijn best.

Dat ik mijn portomonnee op schiphol in de auto had laten liggen laat ik maar even achterwege in mijn verhaal, scheelt weer wat leeswerk.

Na de eerste controle moest ik nog even wachten tot het Gatenummer bekend was. Toen die bekend was kwam ik al heel snel Maya en Anouk tegen uit Leeuwarden. Ik herkende Maya van Facebook dus ik sprak ze aan.
Bij de rij voor het vliegtuig kwamen we Robin tegen en na de vlucht voegde Lynn zich bij ons.
In het vliegtuig had ik overigenes eigenlijk stoel B (midden), maar de man van stoel A kwam laat en wilde liever op C zitten (bij het gangpad), dus schoven de mevrouw naast mij en ikzelf een plekje op en zat ik toch bij het raam:)
Na de vlucht zouden wij wachten bij een meetingpoint, dus dat deden we. Na 20 minuten wachten besloten we maar eens wat telefoontjes te plegen. Uiteindelijk kregen we ze aan de lijn en bleek dat ze onderweg waren. Na nog 20 minuten ofzoiets kwam daar opeens een jongen van de studentenraad aangelopen.
Hij had een busje meegenomen, maar het was de eerste keer dat hij daar in reed dus hij voelde zich er niet zo prettig bij.
Hij bracht ons naar de school, naar Briege. Daar aangekomen bleek dat er wat was gewisseld in de housing, omdat er gisteren 3 waren aangekomen en die drie allemaal alleen in een huis de nacht door zouden brengen. Ze besloten om met z'n drieën in één huis te blijven en dat beviel erg goed, dus vroegen ze of ze daar niet allemaal konden blijven.
Afijn, dat bracht de housing een beetje in de war.
Ik stond nog steeds op mijn ''oude'' adres ingedeeld, 21 cavendish street. We splitsen op. Ik ging met Lynn in de auto bij Briege en zij bracht ons naar onze huizen. Eerst langs Lynn en daarna naar die van mij. Bij Lynn kwamen we binnen en hoorden we een irritant geluid dat aangaf dat er geen stroom was. Welcome in Belfast!
Bij mij waren al 2 meiden, Alissa en Amelia, beiden vlaams maar Alissa spreekt Frans (en Italiaans) en is Nederlands aan het leren. Amelia woont in Antwerpen, maar spreekt thuis alleen maar Frans en Nederlands op school enzo.
De vader van Alissa en de moeder van Amelia waren er ook. Die laatste begon meteen tegen Briege over hoe disgusting het huis was. Ik had alleen nog gezien hoe groot het was in vergelijking met die van Lynn, maar toen we verder gingen kijken bleek dat het inderdaad ongelofelijk vies was in huis. Voornamelijk de keuken, maar ook de badkamer en de wc's. De groep voor ons had beloofd het huis schoon te maken, dus de landlord had ze hun borg terug gegeven. Hij had het niet gecontroleerd tot een week voordat wij kwamen of zoiets en was toen dus erg boos en baalde dat hij ze hun borg terug had gegeven.
Maar hij wilde ook geen schoonmakers inhuren, omdat hij hun borg al had uitbetaald. Dus zaten wij in een vies huis.
We zijn daarom meteen naar de winkel gegaan en onder leiding van de moeder van Amelia hebben we een hele hoop schoonmaakmiddelen gekocht: voor de was, allesreiniger, wceend, voor de vloer, voor de keuken en voor de badkamer. Allemaal aparte flessen, het liefst merken en het liefst ook nog eens 2 omdat wij 2 kleine badkamertjes hebben, wat heel handig is voor in de ochtendspits. Ons huis is ook echt wel oke, het is mooi ruim. Het was alleen niet normaal leefbaar toen we er in kwamen.
Omdat ik melk had gekocht voor de cornflakes (de rest at die zonder iets erin) en ik die melk graag in de koelkast wilde zetten begon ik die maar als eerst onder handen te nemen, terwijl de rest hun kamers ging dweilen en de boel gingen stofzuigen. Jeetje wat ben ik daar lang mee bezig geweest zeg!
Toen was er ook nog een probleem met het pasje voor het gas. Je hebt hier namelijk een pasje voor gas en voor elektriciteit. Die moet je opwaarderen in de winkel en dan kun je daar een bepaalde tijd gebruik van maken. Nu hadden wij geld op het pasje gezet van het gas maar dat pasje werd niet geaccepteerd. Dus belden wij Briege. Ze heeft het niet kunnen fixen, maar er was nog een ander pasje dat er ouder uitzag, maar die werd door het apparaat wel geaccepteerd dus heeft zij daar geld voor ons opgezet.
Wij waren uitgenodigd om spaghetti te gaan eten, rond half 8 liepen we aan. Dat was nog een behoorlijk stuk lopen.
Ik besloot Lynn een berichtje te sturen want zij zat alleen of met een Spaans meisje en wist nog van niks waarschijnlijk.
In het begin waren we met nog alleen maar Belgen en Nederlanders dus praten we alleen maar Nederlands. Voor Alissa ging het Nederlands eigenlijk ook nog wat te snel maar dat had niemand door.
Toen kwam David binnen, een Zwitserse student dus begonnen we dan eindelijk Engels te spreken.
Om half 9 was de spaghetti weer lekker warm en konden we dan eindelijk eten. Wat was ik blij dat ik in het vliegtuig wat gegeten had, anders had ik al die tijd niks genomen.
Na David kwam ook Lynn binnen, ze dacht dat het Spaanse meisje zomaar weg was gegaan, maar vandaag bleek dat ze eigenlijk lag te slapen in haar kamer.


Dag 2

Het was een erg koude nacht. De verwarming slaat beneden heel goed aan, daar is het lekker warm...normaal gezien zelfs een beetje té. Maar hoe hoger je gaat hoe kouder het wordt en ik was zo slim om op de tweede verdieping een kamer te kiezen.
Alissa en Amelia zaten op de eerste. Beneden was ook een kamer, maar die was ronduit de vieste. Daar lagen de dekens ook gewoon nog zo op bed alsof iemand er 's nachts plots uit was gesleurd.
Ik was om half 6 wakker en viel door de kou helaas niet meer in slaap. Om half 8 besloot ik dat het oké was om te gaan douchen (vanwege het lawaai) en daar trof ik Amelia, die niet wist hoe de douche aanmoest. Je moest eerst aan een touwtje trekken (net als het licht) en dan kon je pas douchen. Alle stroom werkt ook pas nadat je een schakelaar hebt omgezet.
Ik ging de douche meteen aan de binnenkant poetsen. Daarna gingen we samen ontbijten en toen stond Amelia's moeder alweer voor de deur om te komen poetsen.
Terwijl wij ontbeten begon zij aan de rechtste badkamer. De vorige bewoners hebben op een briefje geschreven dat die is voor kamer 1, 2 en 3. Amelia zit in kamer 3, dus ze heeft ook alleen die badkamer gepoetst helaas.
Na het ontbijt gingen zij de keuken doen, ik ging dan maar de linkse badkamer poetsen. Er werd was afgekletst in het Frans beneden.
Al na heel kort stond Briege voor de deur om ons naar ''the agency'' te nemen. We dachten dat dit de landlord zelf was om wat te kunnen zeggen over de staat van het huis, maar het bleek meer een makelaarskantoor te zijn waar wij een contract moesten ondertekenen en de huur betalen.
Met de borg er bij was die nu 340, normaal is hij 170. Ik had geen rekening gehouden met de borg en had niet genoeg op mijn lopende rekening staan. Papa en mama deden hun best om het snel over te maken, maar ondertussen kreeg Briege een smsje van Celine dat ze bij het busstation hier in Belfast stond, klaar om worden opgehaald. Dus na een paar minuten besloten we om haar dan maar op te halen.
Met Amelia's moeder erbij konden we niet allemaal in de auto, dus Alissa ging Celine ophalen (ze zitten op de zelfde school) en wij gingen nog meer inkopen doen. Eigenlijk hadden we om half 12 afgesproken met de anderen om het centrum in te gaan om te gaan brunchen, maar zo laat was het inmiddels al en we moesten ook écht nog poetsen als we wilden koken 's avonds.
Zij kochten een badmad, een strijkplank, een lampenkap theedoeken, een wasrek en nog meer.
Toen zagen we ook de o2 winkel, waar we een Iers telefoonnummer konden halen. Het was nogal een gedoe omdat die man dacht dat mijn telefoon het Ierse simkaartje niet zou pakken, maar dat deed ie gelukkig wel.
Daarna was het ook nog een gedoe omdat ik met mijn pasje wilde betalen. Ze hebben daarvoor een pasnummer nodig, maar het nummer dat ze nodig hadden stond er niet op. Door hem in een apparaat te steken hadden ze hem uiteindelijk toch.
Nu heb ik 15 pond betaald. Hiervan gaat 6 pond op aan 500 mb internet en de rest kan ik opbellen of smssen. Klinkt als niet zo'n goede deal zou je nu misschien denken, maar ik kan gratis smssen en bellen naar andere o2 nummers en vrijwel alle Erasmusstudenten hebben die uiteraard genomen.
Zo blijven we gemakkelijk en gratis in contact met elkaar.
Thuis ontmoette ik Celine. We gingen weer verder met poetsen en zij was geloof ik ook wel iemand die alles helemaal spik en span wil hebben, net als Amelia's moeder. Maar ik geef ze in dit geval ook geen ongelijk.
Na het poetsen gingen we weer terug naar het zelfde winkelcentrum. We gingen met de black taxi. Die kost 1 pond 40 (correctie: 1 pond 30!! pas na ruim 2 maanden in Belfast kwamen Amelia en ik hier achter!!) en rijdt een vaste route, zoals een bus. Je kunt daar met maximaal 5 personen tegelijk in. Je mag uitstappen waar je wilt.
Dat van ons was niet zo heel ver, dus uiteindelijk was het een duur taxiritje.
In het winkelcentrum kochten we eten voor deze avond en voor zondag, omdat wij verwachten dat alles dicht zou zijn op zondag, maar later hoorden wij dat dit niet zo was. Dat verbaasde me, omdat het geloof hier een grotere rol speelt dan in Nederland.
Eenmaal thuis zat ieder op zijn kamer en zou Amelia (met wie ik het beste overeenkom (oh zie je ik ben echt vlaams aan het worden)) gaan skypen met haar vader in het hotel van haar moeder.
Toen voelde ik me heel kort alleen, maar ik ging maar in mijn reisdagboek dingetjes plakken en schrijven.
Uiteindelijk ging Amelia niet meer skypen, omdat we 's avonds naar een Pub zouden gaan om nog onbekende tijd, maar men sprak over '' niet voor 8 uur''.
We zaten met z'n tweeen en ik liet haar net foto's zien toen ik plots Lynn en haar huisgenootje Rosa voor het raam zag staan. We lieten ze binnen en vroegen of ze mee wilden eten.
Dus gingen we met z'n allen groente snijden voor in onze nasi. Toen het koken niet opschoot bleek dat we de schakelaar nog niet om hadden staan, stom!
Uiteindelijk was het nog niet helemaal goed gekookt, maar we hadden honger en op Rosa na zijn we allemaal maar studentjes (Rosa is 29 jaar) dus besloten we het maar gewoon te gaan eten.
Na het eten gingen we lopen naar het centrum, we hoopten dat er een taxi langs zou komen maar dit was niet het geval.
Toen werden we voor de tweede avond op rij bekogeld met een ei, alleen zagen we dit keer niet waar het vandaan kwam. Geen idee waarom ze ons moeten hebben, of dat het toeval is dat deze lolbroeken ons twee keer in het vizier hadden.
Daarna kregen we een telefoontje van Sara dat er wat aan de hand was geweest in het centrum die middag en of we niet beter snel een taxi zouden pakken.
We liepen te ver, en toen weer terug en toen was Simon ons gelukkig tegemoet gelopen.
Het was echt een Ierse pub met livemuziek. Carlos, Joe en Baetan die een jaar hier zijn kwamen ook. Ik heb een cider gedronken en een slokje Guinness geproefd, wat tot mijn verbazing nog best lekker was. Het smaakt helemaal niet naar bier, ik vond het een beetje een dropsmaakje hebben.
Ik kreeg zo'n groot glas dat ik er de hele avond mee heb gedaan. Ik zeg wel hele avond, maar de pubs sluiten hier vroeg. Om 1 uur ging de muziek uit en het licht aan.
We namen een taxi terug, kostte 3 pond en ik ging lekker slapen.