Gaelic Football, Sneeuw, Huisgenoot en Ierse songs

De tekentjes voor de titels zijn de kort. Ik had nog wel wat meer steekwoorden bij de afgelopen dagen kunnen opsommen!
Misschien moet ik eens proberen een korte en een lange versie te schrijven, want om telkens mijn hele verhalen te lezen vergt nogal wat tijd en inspanning;) Wie het toch voor elkaar krijgt: bravo en sorry voor alle typfouten!

Dag 14

Was Astrids verjaardag! Nogmaals gefeliciteerd:)
Ik had eerst European History en daarna Anglo-Irishliterature, maar tussendoor moesten we even naar de Administrationoffice voor een schoolpasje.
We moesten wat gegevens checken en daarna met een webcam een foto maken en toen 1,2,3...kwam onze schoolpas uit een apparaatje:) Nu ben ik een echte st. Mary's student:)
Na Anglo-Irish literature ging ik even naar huis, om 2 uur moest ik weer op school klaarstaan voor mijn eerste les Gaelic Football.
Ik was moe en had thuis niet echt iets te doen dus ging een beetje op mijn bed hangen. Ik weet nog dat ik om kwart over 1 op mijn horloge keek en om kwart voor 2.
Chiiiiiips ik moest me nog omkleden en alles! Snel snel en ik was nog op tijd.
Eenmaal daar bleek dat er nog een les in de sporthal was, dus moesten we nog tot kwart voor 3 wachten.
De vice-president van de studentenraad gaf ons les en de meiden uit Dublin hielpen, omdat zij de sport ook al kenden.
Na opwarmspelletjes gingen we de fist-pass oefenen. Dat lijkt een beetje op een volleybal opslag, maar net weer anders. Dit gingen we vervolgens in een spelletje oefenen.
Daarna nog een andere techniek, namelijk de bal op je voet laten vallen en hem dan weer omhoog laten stuiteren zegmaar (slechte uitleg:P).
Je mag bij Gaelic Football maar 4 stappen zetten, daarna moet je overspelen, maar dit mag ook naar jezelf door middel van zo'n omhoogstuiter-idee.
Hier moet ik nog wel in oefenen. Ik gooide liever mijn been gewoon à la dansgarde hoog in de lucht om de afstand tussen bal en mijn voet/been te verkleinen, maar dat was niet de bedoeling:P
Desondanks had mijn groepje met het wedstrijdje gewonnen, een meidenteam, haha!
Tot slot speelden we nog trefbal en toen zat mijn eerste les er al weer op. Ik vond het leuk om te leren, maar ik heb persoonlijk wat meer oefentijd nodig ben ik bang.
Ik weet dat ze bij Joe een Gaelic Football hebben, dus misschien moet ik die maar eens jatten om te oefenen.
Amelia was deze week toeschouwer en toen de les was afgelopen liepen wij samen even meteen door naar de supermarkt voor avondeten.
Eenmaal thuis bleek dat het gas alweeeeer op was. Ik werd er echt f helemaal niet goed van. Ik belde de agency en die zeiden dat ze het gasbedrijf voor ons weer zouden bellen.
Ik ben met jas en al in bed gaan liggen en proberen te slapen, terwijl de anderen uit mijn huisje gingen sporten.
Toen ze terug kwamen heb ik mijzelf uit mijn bed en dipje gesleept en ben ik met ze gaan koken.
Omdat we onszelf wel zielig vonden, besloten we dat we als toetje toch wel een chocoladepizza met marshmellows hadden verdiend.
Ja, je leest het goed. Ik had er ook nog nooit van gehoord, maar we hadden dit op het menu zien staan bij een pizzaria in de buurt. Dus ik bellen om te bestellen, vet vaag telefoongesprek.
Ik wist wel dat er iets mis moest gaan met die bestelling. Ja hoor, die kerel kwam met 2 pizza's aan. Na zo'n 5 minuten was het gelukkig opgelost en gingen Amelia Alissa en ik lekker smullen van de pizza.
Vervolgens kropen we met z'n drieen op de bank onder onze 'lucky blanket' zoals ons dekentje tegenwoordig al heet, en gingen we op de laptop 4 weddings and a funeral kijken.
Daarna pakten we onszelf goed in voor de nacht: t-shirt, sweater, joggingbroek, pyjamabroek, gewone sokken, slofsokken, circleshawl (ja Suzanne hij wordt hier goed gebruikt! En die van Sinter-Yvon ook), deken jatten van ons nog te komen huisgenootje en pitten maar!
Ik heb het niet koud gehad 's nachts:)

Dag 15

Ik werd om 8 uur wakker, maar weigerde uit bed te komen omdat het in mijn bedje zo heerlijk warm was en er buiten zo koud.
Ik had geen les vandaag. Amelia belde de agency nog een keer en kreeg deze keer een onbekende vrouw aan de telefoon die zei dat ze zich ging 'informeren'.
Toen Amelia vroeg of ze haar wel terug wilde bellen zei ze weer: I will inform myself.
Pff heb je ook veel aan. Amelia en ik vluchtten dus lekker naar het warme zwembad. Het was alleen een beetje jammer dat de wandeling er naar toe niet zo fijn was: sneeuwstorm!
Oke geen storm, maar mijn arme parapluutje deed ik al snel dicht, want ik was veel te bang dat hij om zou klappen.
Het zwembad was heerlijk rustig, zo op zo'n vrijdagmiddag rond lunchtijd. Lekker baantjes trekken en in het stoomhokje zitten:)
Die vrouw had ons nog steeds niet terug gebeld, dus thuis besloot ik maar weer eens een poging te wagen.
Ik kreeg de voor ons bekende man weer aan de telefoon, die zodra hij hoorde van welk adres ik was meteen 'oh!' zei. Oeps ja inderdaad.
Hij zei dat hij de loodgieter had gebeld en die had hem gezegt dat alles bij ons normaal werkte en dat onze kosten normaal waren voor deze tijd van het jaar.
Ik kon zeggen wat ik wilde, maar hij ging echt niks doen. Als het nou warm was in ons huis, oke, dan zijn die kosten prima. Maar dat is het niet en dat is nu juist het probleem.
We hebben de afgelopen dagen écht flink zitten bezuinigen, maar het gas is evensnel opgegaan. Dat klopt gewoon niet.
Toen ik uiteindelijk dan maar zei dat we wel weer in onze jassen zouden gaan slapen werd hij wel eventjes stil, maar het gesprek leidde gewoon nergens naar.
Amelia wilde naar school om cijfers op internet te checken, dus ik ging mee om wie is de mol te kijken.
Op het schoolterrein aangekomen kwamen we Johanna tegen, die ons meldde dat de school vanwege de sneeuw om 4 uur dicht ging. Het was 10 voor 4.
Onze tenen waren dusdanig bevroren dat we toch gewoon naar binnen gingen.
Binnen liepen alle poetsdames ons gewoon voorbij, maar uiteindelijk kwam er een man aan die zei dat de school om 4 uur dicht ging, maar dat hij nog tot 6 op school bleef, dus als we niet gingen ronddwalen mochten we nog blijven.
Prima!
Rond half 6 gingen we naar huis en kwamen we gelukkig ook die man nog even tegen zodat hij wist dat wij uit de school waren.
Het gas in ons huis hadden Celine en Alissa opgewaardeerd maar ze kregen hem niet goed aan de praat. Wij gelukkig wel en het begon ook langzaam weer een pietsie beetje warmer te worden.
Om 20 over 6 gingen Amelia en ik er weer vandoor, want we waren uitgenodigd voor een Griekse avond in het huis van Lynn/Sara/Gwinny/Simon/Berenice. Lynn had aangeboden om voor ons allemaal Grieks te koken.
Er was eten genoeg en het was heerlijk. Natuurlijk was er ook ouzo bij. Lynn was zo zenuwachtig of wij het wel lekker vonden dat ze pas veel later dan ons eindelijk ging eten.
Deze mensen waren er allemaal (gesorteerd per huis): Lynn/Sara/Simon/Bernice/Gwinny Anouk/Maya Rosa/Janita/Max Johanna/Monika/Stephanie/Christian Emmet (iets later) Robin Amelia/Ikzelf Joe/Carlos (nog iets later).

Dag 16

Ons nieuwe huisgenootje Sophie is aangekomen.
Verder hebben we zaterdag bar weinig gedaan om eerlijk te zijn, echt een beetje een hang-dagje.
We hebben wel een degelijke maaltijd gegeten: gisteren had Alissa gehaktballetjes volgens het recept van haar (italiaanse) moeder gemaakt en er waren er nog over. Zij heeft er meer bij gemaakt en Sophie heeft aardappelpuree gemaakt.
Amelia en ik hielpen waar we konden. Sla erbij en klaar:)
s' Avonds gingen we weer naar de Botanic Inn, alleen deze keer bewust naar de pub en niet naar de club.
Daar aangekomen was de club deze avond wel open en daar baalden sommigen wel een beetje van. Ik niet, want ik was totaal niet op een club gekleed.
Uiteindelijk stonden we toch weer in deze (grote) pub (met genoeg dansruimte) te dansen. Er was deze keer ook een dj dus de muziek was beter.
Het had eigenlijk omgekeerd moeten zijn: de vorige keer stond ik daar in mijn jurkje op oude muziek van een cd te dansen, deze keer in mijn spijkerbroek op de muziek van een dj.
Achja, die mensen hier vinden mij toch al underdressed, wat ik ook aan doe;)
Om 1 uur wilde ik naar huis, een aantal mensen waren al een uurtje eerder weggegaan. Er waren echter ook mensen die nog een afterparty wilden houden met mensen die ze die avond ontmoet hadden.
Simon, Janita, Alissa en ik besloten met z'n vieren dan een taxi te nemen. Eerst wilden Simon en Janita nog iets eten.
Daarna belden we een taxi, want alle taxi's die we probeerden waren door iemand gebeld. Het zou 45 minuten duren. Geen leuk vooruitzicht.
Na 20-30 minuten wachten gingen we wat meer ons best doen om een taxi te krijgen. Waar zijn die jongens uit Dublin als je ze nodig hebt?!
Het probleem was alleen dat we in een protestantse wijk zaten en dat het misschien niet zo verstandig zou zijn om een protestantse taxi ons naar de katholieke buurt te laten brengen.
We hielden dus maar een beperkt aantal taxi's aan. Uiteindelijk hadden we er eentje en gingen we lekker naar ons bedje toe.

Dag 17

Another sunday. Wat te doen? Sporten natuurlijk?
Ik ben blij dat mijn huisgenootjes wat meer zichzelf kunnen motiveren dan ik, want ik vind fitness eigenlijk gewoon echt doodsaai.
Doe mij maar groepslessen: steps/zumba/total workout etc.
Helaas geven ze hier maar eens per week zumba. Pilates heb ik thuis al eens geprobeerd en dat was niks voor mij, maar de erasmusstudenten verschillen erg in mening over yoga.
Dat ga ik misschien ook nog maar eens doen.
s' Avonds stond ik heel charmant in badjasjurkje te koken toen ik opeens gebeld werd. Carolos en Christian stonden voor de deur.
Ze gingen naar een Pub verderop bij ons in een zijstraat, ik had die nog niet eens ontdekt.
Na het koken zijn Amelia, Alissa en ik daar heen gegaan.
Daar zat Robin met zijn vriend Tim, Joe/Carlos/Christian/Monika/Stephanie/Johanna/Seodhna en later ook nog Thomas.
Op een gegeven moment haalde iemand opeens een gitaar tevoorschijn en gingen ze met z'n allen Ierse liedjes zingen.
Seodhna vertelde me wat ze zongen (het was wel in het Engels maar in een lied is het accent nog moeilijker te verstaan) en dat voor haar de teksten wel zwaar waren, omdat het haar geschiedenis was.
De liedjes gingen allemaal over het gevecht van Ierland om onafhankelijk te worden. Vaak was het onderwerp een Ierse man in de gevangenis, die bijna zou worden doodgeschoten.
Ze vertelde me dat ze met haar accent in sommige buurten niet geaccepteerd wordt en zelfs niet veilig is. Het risico dat haar wat aangedaan wordt als ze in een protestantse taxi stapt is groot.
Voor ons als toeristen zou dit niet zo veel uitmaken, ook al zitten we dan op een Katholieke school. Misschien willen ze ons niet vervoeren, maar ze zouden ons niet echt iets aandoen volgens Seodhna.
Best heftig allemaal.
Daarvoor zaten we ook al met een aantal Ierse jongens te praten, waarvan er één Monika kenden van het toerist information office en de ander ook op St. Mary's zat. We zeiden dat we allemaal op Erasmus waren, maar dat er een paar ook uit Dublin waren.
Toen zeiden ze ook meteen: die zijn niet op Erasmus. Je kunt niet op Erasmus in je eigen land. En wij zo van: nouja, het is wel een beetje een ander land... maar daar hielden we al snel mee op want dat ging er bij hun echt niet in.
Denk je dat je je goed hebt voorbereidt en daardoor weet dat Dublin in Ierland en niet in Noord-Ierland ligt, is het weer niet goed:P
Het gaf wel heel veel sfeer, een beetje mee wiegen terwijl iedereen uit volle borst met allerlei liedjes meezingt, alleen de meesten teksten pasten dus eigenlijk niet echt bij de gezellige stemming.