Back home in the Netherlands- Dutch version

Ik ben nu 2 weken thuis en het zat me niet lekker hoe plots mijn verhalen op mijn blog zijn geëindigd. Zo heb ik bijvoorbeeld niets geschreven over mijn P5, Pasen, Edinburgh en dat ik nog van huis ben verhuisd.
Van te voren hadden ex-Erasmussers me hier al voor gewaarschuwd: regelmatig en uitgebreid updaten ga je niet je hele trip volhouden. Hebben ze op het eind dus toch nog gelijk gekregen. Maar ach, nu blijft er nog wat over om in real-life te vertellen hè!

Het avontuur in Belfast mag dan over zijn, mijn Erasmusavontuur is nog niet geheel ten einde. Zo wacht ik bijvoorbeeld nog op mijn studiepunten en houd ik via Facebook de belevenissen van de 'achterblijvers' nog in de gaten.

Ik heb geen spijt van mijn keuze om 3 maanden (ipv 5) te gaan, maar dat maakt mijn 'after-erasmus-dip'' er niet minder op. Ik dacht mezelf in Belfast tegen te komen - en dat is ook gebeurt-, maar nog meer kom ik mezelf nu tegen, ná mijn Erasmusavontuur. Het terug thuis zijn (oei ik klink ook nog als een Belg;) ) hoort er ook nog bij.

Hoewel deze ervaring gepaard is gegaan met de nodige moeilijke momenten, zou ik het zó weer doen.
Ik zou ook zó weer er voor kiezen om alleen te gaan. Want ook al ging ik in mijn eentje, ik weet nu dat je nooit écht alleen bent, of in ieder geval echt alleen hoeft te zijn. Overal zijn aardige mensen die je willen helpen en er voor je willen zijn, net zoals er helaas ook overal wel mensen te vinden zijn die je het leven een beetje moeilijker maken. Maar dat maakt uiteindelijk niets uit. Zolang die eerste groep met mensen er maar is.
En die was er zeker.

Dankjewel lieve Erasmusvrienden voor alle steun, hulp, lieve woorden en vooral ook voor al het plezier dat ik heb beleefd in Belfast (en omstreken). Voor mij staat 'Erasmus' nu voor de mensen die ik daar heb leren kennen en met wie ik 3 maanden lang ben opgetrokken. Ik mis jullie nu al en kan niet wachten om jullie weer te zien! Tot snel!